De laatste ronde
Door: Artemis
Blijf op de hoogte en volg Artemis
10 Oktober 2019 | Kroatië, Tribanj-Krušćica
Het sluitstuk van de Griekenlandreis is inmiddels achter de rug.
Dinsdag 8 oktober is de groep in Albanië ontbonden en is ieder zijns weegs gegaan.
Op het gemakje of snel. Terug naar huis en haard.
Het is weer even wennen voor me om alleen te zijn….
Maar ik heb nu wel de rust en de tijd om jullie weer bij te praten.
Ik was in Olympia bij het vorige verhaal, dus ga ik nu de verdere reis vertellen .
Uiteraard bestaat Olympia na zoveel eeuwen nu vooral uit stenen en ruïnes.
Maar het is wel een indrukwekkende plaats om er te zijn.
Het voelde als heilige grond, daar waar de wortels liggen van de huidige Olympische Spelen.
Het hardloopstadion is nog redelijk intact en vrijwilligers onder ons mochten er de 100 meter lopen.
Hoe bijzonder is dat?
Dat liet ik niet aan mijn neus voorbij gaan.
Ik heb niet gewonnen.
En de (artrose)knieën doen nu zeer.
Dat gaat weer een reisje Lourdes worden om ze te laten helen in de bron.
Maar leuk was het wel.
In het museum van Olympia heb ik prachtig gerestaureerde marmeren beelden bewonderd.
Van Zeus (de viriele oppergod), Apollo (god van het verstand), Nike (god van de overwinning) en Hermes (de mooiste mannelijke god).
Want Griekenland kent wat Goden!
Over die Goden uit de Griekse mythologie heeft ene Hans Teuwen (één e) ons het een en ander verteld. Hij woont sinds zijn pensioen in Griekenland en is leraar Geschiedenis geweest.
Ik heb aan zijn lippen gehangen. Zó interessant!
Wat te denken van Aphrodite, de Godin van de liefde.
Zij is ontstaan uit de afgesneden edele delen van God Uranus….
Het moet toch niet gekker worden.
Via geweldig mooie bergroutes met passen van 1600 meter in het Pindosgebergte (de ruggengraat van Griekenland) hebben we Preveza en Kastraki bezocht.
Dat zegt jullie natuurlijk helemaal niks.
Preveza was alleen een overnachtingsplaats, maar toch maakte ik daar nog wat mee.
Ik ging er tanken.
De onaardige jongeman die me ‘hielp’ sommeerde me om De Oude Dame ergens anders te zetten toen ik ging betalen. Want er stonden 4 wachtenden achter me.
Op dat moment en meestal ben ik wel zo volgzaam, maar dat doe ik dus nóóit meer in het buitenland.
De kassier zei me dat de rekening dik 100 euro was. Nou mijnheer, zoveel kan er helemaal allemaal niet in mijn tankje hoor. Jawel, beweerde hij, deze keer wel.
Hij beweerde dat ik bij een andere pomp had getankt.
Ik wilde de tankbon hebben die ik niet kreeg en maakte aanstalten om De Oude Dame helemaal van zijn terrein weg te halen. Zonder te betalen.
Ik kon zelf niks meer ‘bewijzen’ want bij mijn pomp was er inmiddels door meerderen getankt.
Een paar groepsgenoten (die ook aan de pomp stonden) kwamen op het gekrakeel af en maakten eveneens stampij.
Het duurde even, maar toen kwam dan toch de akelige pompbediende erbij en die toverde na een poosje uit een binnenzak de juiste tankbon tevoorschijn. Met het luttele (juiste) bedrag van 36 euro erop.
Zo kún je dus opgelicht worden als je niet oplet. Halve zolen!
Onderweg naar Kastraki heb ik het Necromantheion bezocht. Wat zegt ze?
Het Necromantheion is de tempel van Hades, de God van de onderwereld.
Hier betaalden de doden de veerman om overgezet te worden naar de onderwereld.
Who pays the ferryman, dus.
Onderin zijn huis was een ruimte waar de stilte compleet was. Daar zochten de mensen contact met overleden geliefden dat ze er aankwamen.
Toch leuk dat ik dat nu met eigen ogen gezien en ‘gehoord’ heb.
In Kastraki zelf zijn de Meteora kloosters te bezichtigen. Wereldberoemd blijken die te zijn.
Er lopen dus meer Aziaten dan Europeanen te fotograferen…
Acht kloosters liggen op de toppen van natuurlijk gevormde zandstenen torens.
De kloosters zijn in de 14e eeuw gebouwd en liggen op zo’n 600 meter hoogte.
En ze zijn nog helemaal intact en bewoond.
Ik wist niet wat ik zag.
Als je snel kijkt lijkt het landschap wat op Cappadocië in Turkije, maar als je goed kijkt is het vele malen indrukwekkender.
Twee kloosters hebben we bezocht en ik was erg onder de indruk. Zéker toen er een aantal broeders in hun kleine kerkje gingen zingen. Kippenvel…
De camping, en vooral het zwembad, lag pal onder de stenen torens.
Als ik komende winter per ongeluk depressief zou geraken, dan denk ik terug aan de momenten dat ik op mijn rug in het zwembad lag en naar deze overweldigende natuurverschijnselen keek.
Dan ben ik zó weer opgeknapt.
Zó mooi!
Na Kastraki zouden we weer de grens van Griekenland naar Noord Macedonië oversteken.
Daarom werd er in Kastraki een, door de groepsdeelnemers zelf gemaakt, buffet georganiseerd als ‘afscheid’ van Griekenland.
Is dat leuk, denken jullie.
Dat was zéker leuk. Allerlei restjes waren verwerkt in ingenieuze salades, taarten en stoofpotjes.
Zo zo, en wat heb jij dan wel gefabriceerd (vragen mijn vriendinnen zich af)?
Nou, ik had nog een blik nassi van de Lidl in het vooronder liggen. Die kan ik toch niet alleen op.
Hup, in de koekepan, eitje erover, geleende kroepoek erbij en klaar was Trinet.
Het was ook nog eens de eerste pan die leeg was. Ha!
En toen waren we op 4 oktober in Noord Macedonië. Aan het meer van Ohrid.
Ik ben daar vorig jaar met de Balkanreis ook geweest en heb het daar toen bijzonder naar mijn zin gehad. Het was pure nostalgie om daar weer te zijn.
Misschien herinneren jullie je de foto waarop ik op de boeg stond met de kapitein en een scene van de Titanic naspeelde.
Deze reis ging de boottocht over het meer niet door vanwege de wind en hoge golven.
Welke hoge golven? Nog nooit aan het Veerse Meer geweest zeker.
Wel jammer, want dan was het wellicht een échte Titanic-scene geworden….
Op zondag 6 oktober waren we ineens in Albanië. In Shkrodér.
Nou ja, ineens.
Het was wel een rit van 300 km over slechte wegen en met verschrikkelijk gevaarlijke verkeersdeelnemers.
Ze stoppen plots midden op de weg om iemand in of uit te laten stappen.
Ze passeren je rechts, als het niet anders kan zelfs over de stoep.
Ze snijden je, steken onverhoeds de snelweg over en rijden hárd.
Iedereen was doodmoe en geagiteerd na die rit.
De prachtige camping aan een meer maakte het gelukkig goed mogelijk om terug te ontspannen.
Het afscheidsdiner was leuk, gezellig en ‘warm’.
Er werden speeches gehouden, er werd getoost, er werd gezongen en, niet onbelangrijk, heerlijk gegeten.
Na afloop werd er geknuffeld, gezoend, schouderkloppen uitgedeeld en geroepen: we komen een keer bij je langs!
Daar gaat natuurlijk niks van komen en dat vind ik ook helemaal goed.
Het was echt een leuke groep en met het merendeel kon ik prima overweg, maar je bent dan samen ‘op vakantie’ eej. Dat is heel wat anders dan ‘op visite’ komen.
Ik moet eerst maar eens weer thuis zien te komen.
Want Shkrodér is een héél eind weg van Goes!
Dit verhaal schrijf ik in Tribanj, Kroatië.
Op een camping aan weg 8, de Jadranska Magistrala (de kustweg).
Ik ben nog wel een dag of vijf aan het noordwaarts rijden.
Als ik thuis ben laat ik het jullie, ter geruststelling, nog even weten.
Groetjes en liefs!
-
10 Oktober 2019 - 10:20
Bep:
Wat een timing, had net mijn eerste kopje koffie ingeschonken en toen kwam jouw verhaal binnen. En wat voor een verhaal. Aan de ene kant de nare man van de benzinepomp en aan de andere kant die lieve God Uranus die zo maar zijn edele delen laat afsnijden om Aphrodite te laten ontstaan. Ik ben onder de indruk.
Ik kijk voortaan met andere ogen naar die edele delen.
En......
Ik ga serieuze plannen maken om eens een keer Kastraki te bekijken.
Genoten heb ik van je verhalen tijdens deze reis en wens je een goeie reis richting " het Zeeuwse," en hoop dat ik nog vele reizen van je mag volgen/ lezen.
Bep -
10 Oktober 2019 - 11:51
Linda:
Ha Trinet, zat al te wachten op je slotbericht. Wat prachtig die Meteora-kloosters! Schakel de komende dagen weer rustig terug van groep naar Zeeland en doe voorzichtig die laatste honderden kilometers! -
10 Oktober 2019 - 12:08
Yvonne:
Leuk Trinet om weer je verhalen te lezen van al die plaatsen die wij ook hebben aangedaan. Weer heel erg genieten geweest! Goede reis terug naar huis. -
10 Oktober 2019 - 16:34
Francien:
Wat een mooie laatste klapper. Het hoofd vol met nieuwe herinneringen die je langzaam kunt vastleggen tijdens je terugreis. Veel keien, veel goden en een leuk gezelschap. Deze reis staat dus te boek als geslaagd. Wat hierna komt? Ik ben nu al nieuwsgierig want dat je weer wat gaat ondernemen dat staat wel vast. Je hebt de smaak weer goed te pakken. Fijn dat we horen wanneer je weer thuis bent. Goede thuisreis. -
10 Oktober 2019 - 16:39
Jeannette:
He meis de reis teneinde en dus ook voor mij geen mooie verhalen en foto's meer via deze weg. Natuurlijk niet helemaal waar want eenmaal bij jou thuis hoop ik nog meer te zien en te horen. Maar altijd nieuwsgierig de site openen voor jouw reisverhaal ga ik missen. Veel informatie dit laatste verslag waar ik van genoten heb. Een stuk Griekenland wat ik niet ken en wat zeker nieuwsgierig maakt. Wat een domme domme griek die denkt jou te kunnen afzetten. Pfffffff Lief mens een goede terugreis met wie weet nog mooie momenten en tot spoedig ziens. Kus! -
10 Oktober 2019 - 22:24
Apollo:
Geweldig verhaal weer en prachtige foto's. Het blijft genieten met Artemis. En wat een machtig verhaal over de mislukte oplichtingstruc van die Griekse penoze bij de benzinepomp. Die dachten natuurlijk: 'Wat onze leiders in het groot lukt, kunnen wij in het klein: noordwest Europa een poot uitdraaien. Maar Artemis stond haar mannetje. Châpeau!
Bij de foto 'Er wordt nagedacht' had ik overigens wel een wat ander bijschrijft verwacht. Iets in de trant van 'Artemis ziet een spookverschijning.' of zo. Maar goed, ik ga er niet over. Jammer dat de reis bijna voorbij is en dus de verhalen op zijn. Volgend jaar nieuwe rondes, nieuwe kansen, hoop ik. -
11 Oktober 2019 - 16:13
Wil:
Wauw! Een verslag als een zonnetje weer, geweldig. Genoten heb ik, o.a. van het gedeelte over het Hades huis met de veerman in de kelder en van de prachtige foto's, waaronder die der ontpiemelden.
Wat een rijke historie heeft Griekenland toch, zeer tot de verbeelding sprekend. Heerlijk, zó fijn dat ik weer mee mocht op deze reis.
En ja, tijdens het gedeelte over de gezamenlijke, door deelnemers in elkaar geflansde, smulpartij schoot ik inderdaad als gestoken door een dronken steekvlieg kaarsrecht in mijn stoel. Reikhalzend uitkijkend naar wat mijn lieftallige nicht voor culinair hoogstandje had bijgedragen. Het werd dus Lidl nasi met een ei! Die geleende kroepoek vervolmaakte het geheel. Meittt meittt (Rotterdams hè) tebbie toch weer uitgepakt!
En nu zit het er weer bijna op voor je. Bedankt voor de mooie verslagen en foto's van deze reis. Zeer gewaardeerd! Ik wens je een veilige en mooie thuisreis en verheug me er op je weer snel te spreken en/of te zien.
Dikke liefs vrichie! Wil -
11 Oktober 2019 - 17:11
Ineke:
Hoe jij al die Griekse namen zo op kunt dreunen. Je bent intussen een lopen geschiedenisboek met al je vergaarde kennis.
Weer prachtig verhaal en vooral die foto"s van die kloosters zeer indrukwekkend. Je zal even naar beneden moeten lopen zeg. Hoe kwamen jullie boven. Ik zal geen kabelbaantje haha.
Wat een gedoe bij die pomp, dan ben je wel blij dat je er niet helemaal alleen voor staat.
Als ik jou was bleef ik nog even in Kroatië, van het Nederlandse weer word je niet vrolijk.
Ik zie of ik nog langs kn komen in Goes voor ik met mijn wereldreis begin 3 november.
Kom goed naar huis en tot gauw.
Liefs Ineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
